Integracja Sensoryczna (SI) - diagnoza i terapia 

Integracja sensoryczna (SI) jest to proces neurologiczny organizujący wrażenia sensoryczne płynące z ciała i środowiska tak by mogły być użyte do celowego działania. Proces organizacji informacji sensorycznej jest fundamentalny w rozwoju: 

• funkcji ruchowych  

• mowy 

• emocji  

• uwagi  

• zachowań społecznych  

• percepcji  

• uczenia się 

Zaburzenia Integracji Sensorycznej (SI) to złożona dysfunkcja układu nerwowego będąca najprawdopodobniej wynikiem wielu czynników, nie jest znana jedna przyczyna zaburzeń przetwarzania sensorycznego. Najczęściej wymienianymi czynnikami mogącymi mieć wpływ na zaburzenia przetwarzania sensorycznego są:  

• czynniki prenatalne  
• czynniki okołoporodowe  
• czynniki genetyczne  
• toksyny  
• uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego  
• inne  

 Zaburzenia SI obserwujemy, kiedy dziecko: 

• ma trudności z samodzielnym piciem, żuciem i przełykaniem pokarmów 
• jest niespokojne, płaczliwe, ma kłopoty z zaśnięciem z wyciszeniem się 
• źle toleruje wykonywanie przy nim czynności pielęgnacyjnych i higienicznych (obcinanie włosów, paznokci, mycie twarzy, zębów, smarowanie kremem, czesanie, czyszczenie nosa, uszu itp.) 
• ma trudności z wykonywaniem czynności samoobsługowych (problemy z samodzielnym myciem się, ubieraniem, zwłaszcza zapinaniem guzików i sznurowaniem butów) 
• ma słabą równowagę, potyka się i upada częściej niż rówieśnicy, prawie zawsze ma jakiś siniak czy zadrapanie 
• w czasie siedzenia ma trudności z utrzymaniem głowy w pozycji pionowej (podpiera ją ręką, kładzie się na stoliku itp.) 
• jest nadruchliwe, nie może usiedzieć/ustać w jednym miejscu 
• ma problemy z koncentracją, łatwo rozprasza 
• jest impulsywne, nadwrażliwe emocjonalnie, często się obraża, bywa uparte 
• nabywanie nowych umiejętności ruchowych sprawia mu trudność (jazda na rowerze, rzucanie i łapanie piłki, pływanie) 
• nieumyślnie wchodzi lub wpada na meble, ściany, inne dzieci 
• niewłaściwie trzyma przedmioty codziennego użytku (nożyczki, sztućce, kredki, itp.) 
• unika kontaktu z rodzicami lub rodzeństwem 
• jest stale w ruchu – biega, podskakuje, często zmienia pozycję ciała 
• przejawia duży lęk przed upadkiem lub wysokością, okazuje niepokój, gdy musi oderwać nogi od podłoża (wejść na wysokie schody, na drabinkę, usiąść na wysokim stołku 
• w nowym miejscu czuje się zagubione, potrzebuje sporo czasu by zdobyć orientację w otoczeniu 
• często myli stronę prawą i lewą, ma słabe wyczucie odległości 
• ma trudności z czytaniem i pisaniem, częściej niż inne dzieci w jego wieku myli, odwraca znaki graficzne, ma trudności w przepisywaniu, przerysowywaniu z tablicy 
• sprawia wrażenie słabego, szybko się męczy 
• nie lubi karuzeli, huśtawki, lub przeciwnie – uwielbia to 
• gryzie rodziców, szczypie, domaga się silnego przytulania, jest pobudzone emocjonalnie i fizycznie 

Diagnoza 

Diagnozy zaburzeń Integracji Sensorycznej dokonujemy na podstawie:  

• szczegółowego wywiadu z rodzicami  

• kwestionariuszy   

• klinicznej obserwacji  

• testów. 

Terapia 

Dla każdego dziecka ustalamy indywidualny plan terapii, oparty o kompleksową diagnozę dostosowany do konkretnych potrzeb dziecka i mający na celu poprawę w zakresie zidentyfikowanych dysfunkcji. Terapia ma za zadanie pomagać rodzicom zrozumieć potrzeby dziecka oraz wspierać w rozwiązywaniu problemów związanych z wychowaniem. Będziemy wspomagać rodziców, pedagogów i wychowawców w modyfikacji otoczenia tak by sprzyjało rozwojowi dziecka i jednocześnie minimalizowało pogłębianie zaburzeń, oraz ułatwiało funkcjonowanie w konkretnym otoczeniu. 

 
Logopedia 

Diagnoza logopedyczna / neurologopedyczna  

Diagnoza logopedyczna / neurologopedyczna to jedno spotkanie, trwające około 60 minut. W tym czasie przeprowadza się wywiad z Rodzicem lub Opiekunem i badanie dziecka. Następnie przedstawiana jest diagnoza i omawiane są wszystkie wątpliwości i wskazania do dalszej terapii.  

Terapia logopedyczna obejmuje dzieci z wadami wymowy (seplenienie, rotacyzm, lambdacyzm, rotacyzm itp.), dla dzieci z niedosłuchem oraz dzieci niesłyszących, dzieci ze skróconym wędzidełkiem (w ramach opieki przed i po zabiegu frenulotomii).  

Terapia neurologopedyczna obejmuje dzieci z opóźnionym rozwojem mowy wynikającym z uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego (afazja, alalia), dzieci z dziecięcą apraksją mowy, dzieci z całościowymi zaburzeniami rozwoju (autyzm, zespół Aspergera). Dzieci urodzone przedwcześnie. Dzieci z wadami i zespołami genetycznymi.  

Kiedy powinniśmy skontaktować się z logopedą?  

Jeżeli dziecko:  

• nie gaworzy 

• nie utrzymuje kontaktu wzrokowego 

•  nie reaguje na swoje imię 

• ma trudności z jedzeniem, gryzieniem, żuciem, połykaniem 

• nie mówi lub mówi bardzo mało  

•  jeżeli skończyło 12 miesięcy i nie wypowiada najprostszych słów (np. BABA, MAMA) 

• jeżeli skończyło 24 miesiące i nie łączy dwóch wyrazów razem (np. MAMA DA, MAMA JE podczas mówienia wysuwa język między zęby 

•   zniekształca lub zmienia głoski 

• mówi przez nos, ma zaburzony słuch 

• mówi tak, że jego mowa jest niezrozumiała dla innych ludzi 

• ma problemy z opanowaniem nauki czytania i pisania 

Nauka czytania metodą sylabową: 

Symultaniczno – Sekwencyjna Metoda Nauki Czytania profesor Jagody Cieszyńskiej oparta jest na najnowszych badaniach neuropsychologicznych oraz długoletnich doświadczeniach autorki zarówno terapeutycznych jak i logopedycznych. Nauka czytania ma formę zabawy, w której bazuje się na naturalnej aktywności dziecka, wykorzystując jego zainteresowania i chęć poznawania świata.  

 
Terapia ręki 

Diagnoza: 

W trakcie badania: oceniane są umiejętności w zakresie dużej i małej motoryki, w tym w szczególności umiejętności grafomotoryczne (rodzaj chwytu narzędzia pisarskiego, poziom rysunku) , analizowane są potencjalne przyczyny ograniczeń dziecka w zakresie sprawności manualnej. 

Terapia: 

Dla dzieci, które niechętnie podejmują czynności manualne, mają problemy z napięciem mięśniowym. Ponieważ nieprawidłowy rozwój motoryczny najczęściej wpływa negatywnie również na rozwój ręki, terapia w tym zakresie opiera się w głównej mierze na usprawnianiu małej motoryki, czyli precyzyjnych ruchów rąk, dłoni i palców. Ćwiczenia dobierane są przez terapeutę indywidualnie do potrzeb dziecka. 

Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna 
 

Obecnie wady postawy u dzieci stanowią poważny problem urastający do rangi choroby cywilizacyjnej. Siedzący tryb życia, a co za tym idzie niedobór ruchu, mają poważne konsekwencje zdrowotne. Osłabienie siły mięśni, obniżenie sprawności ogólnej i wydolności młodego organizmu powodują zaburzenia postawy ciała, które nie leczone pogłębiają. 

Gimnastyka korekcyjno-kompensacyjna ma na celu: 

• działanie profilaktycznie 

• kształtowanie nawyku prawidłowej postawy 

• zapewnienie wszechstronnego rozwoju fizycznego 

• eliminowanie wad postawy 

Zajęcia prowadzone są indywidualnie według odpowiednio dobranego planu terapii, dzięki czemu jesteśmy w stanie zwrócić uwagę na wszystkie szczegóły i zapewnić wykonywanie ćwiczeń w maksymalnie skorygowanej pozycji. Przed rozpoczęciem zajęć dokonujemy oceny postawy ciała oraz wykonujemy testy funkcjonalne (test Thomasa, test Bertranda, test na przykurcze mięśni kulszowo-goleniowych, test gibkości, test na siłę mięśni brzucha oraz pomiar asymetrii miednicy). 

Terapia skierowana dla dzieci: 

•  z wadami kręgosłupa (plecy okrągłe, wklęsłe, płaskie) 

•  z wadami klatki piersiowej (kurza, szewska) 

• z wadami kolan (koślawe, szpotawe) 

• z wadami stóp (stopy płaskie, płasko-koślawe, szpotawe) 

• ze skoliozą